خاطرات طلبه ها

در این وبلاگ خاطرات طلبه ها را دنبال کنید

خاطرات طلبه ها

در این وبلاگ خاطرات طلبه ها را دنبال کنید

ببخشید من عذر دارم!



وارد اتوبوس شدم، جایی برای نشستن نبود، همانجا روبروی در، دستم را به میله گرفتم...

پیرمرد با کُتی کهنه، پشت به من، دستش به ردیف آخر صندلی های اقایون گره کرده! (که میشود گفت تقریبا در قسمت خانم ها)

خانم دیگری وارد اتوبوس شد، کنار دست من ایستاد، چپ چپ نگاهی به پیردمرد انداخت، شروع کرد به غرلند کردن!

ـ برای چی  اومده تو قسمت زنونه! مگه مردونه جا نداره؟ این همه صندلی خالی!
ـ خانم جان اینطوری نگو، حتما نمی تونسته بره!
ـ دستش کجه نمی تونه بشینه یا پاش خم نمیشه؟
ـ خب پیرمرد ِ! شاید پاش درد میکنه نمی تونه بره بشینه!
ـ آدم چشم داره می بینه! نیگاه کن پاش تکون میخوره، این روزها حیاء کجا رفته؟!...

سکوت کردم، گفتم اگر همینطور ادامه دهم بازی را به بازار می کشاند! فقط خدا خدا میکردم پیرمرد صحبت ها را نشنیده باشد!

بیخیال شدم، صورتم را طرف پنجره کردم تا بارش برفها را تماشا کنم...

به ایستگاه نزدیک می شدیم
پیرمرد میخواست پیاده شود
دستش را داخل جیبش برد
پنجاه تومنی پاره ایی را جلوی صورتم گرفت
گفت:"دخترم این چند تومنیه؟"

بغض گلویم را گرفت، پیرمرد نابینا بود! خانم بغل دست من خجالت زده سرش را پایین انداخت و سرخ شد...


                                                                خاطره از وبلاگ: طلبه های ونوسی

خوابم که نماینده امام نیست!!



تا دیر وقت در جایى مهمان بودم ، موقع خوابیدن به صاحبخانه گفتم : موقع نماز صبح مرا بیدار کن .

گفت : عجب شما که نماینده امام هستى ، گفتم : آقا! خودم نماینده امام هستم ، ولى خوابم که نماینده امام نیست !


                                                           
                                                                                                                       خاطره از حجت الاسلام قرائتی

                                                                                                                     منبع: کتاب خاطرات استاد قرائتی

فرجام پایداری



در یکی از سال ها به دلیل این که در سِمَت امامت جمعه بودم، بر حسب برنامه ی همیشگی برای یکی از روستاهای اطراف شهر، روحانی اعزام کردم. مبلّغی که اعزام شده بود، روز بعد برگشت و گفت: , من به آن جا رفتم ولی آن ها گفتند:, این جا کسی مسجد نمی آید و جایی برای استراحت شما هم نیست و سرانجام چیزی هم به روحانی نمی دهند من به آن ها گفتم:, چیزی نمی خواهم. اگر کسی هم به مسجد نیاید طوری نیست. فقط اگر جایی برای ماندن شب باشد کافی است؛ ولی آن ها فردای آن روز مرا به سوی ماشینی که به شهر برمی گشت راهنمایی کردند. آن ها نه تنها از من استقبال نکردند بلکه سعی کردند به هر شکلی که شده مرا باز گردانند.
پس از شنیدن سخنان او گفتم: , اگر بخواهید شما را جای دیگری برای تبلیغ می فرستم ولی شما با همین ماشین که آمده اید و با همین ساک که هنوز باز نکرده اید برگردید و وقتی که به روستا رسیدید به مسجد بروید و در همان مسجد بخوابید و بگویید امام جمعه به شما سلام رسانده و مرا برای تبلیغ فرستاده است.، آن مبلّغ بزرگوار پذیرفت و رفت.
بعد از سه روز یک نفر به آن روستا رفت و برگشت و گفت: , از روحانی استقبال خوبی شده و مردم دور او جمع شده اند.، شب 21 ماه مبارک رمضان ساعت 12 شب به دیدنش رفتیم. داخل مسجد با جوانان نشسته بود و گروه زیادی از جوان ها گرد او حلقه زده بودند و از محضر او استفاده می کردند. جلسه ی بسیار دوست داشتنی و خوبی بود.
خدمات این روحانی و گذشت و استقامت او باعث شد تا مردم به سوی دین و قرآن و روحانیّت گرایش پیدا کنند به حدّی که در حال حاضر در ایّام تبلیغ و ولادت ها و شهادت ها خودشان روحانی دعوت می کنند و با استقبال زیاد، معارف دینی را از مبلّغان می آموزند.
مبلّغان ما، با صبر و استقامت و ایثار و فداکاری و حرکت پیامبر گونه برای هدایت مردم و نجات آن ها از جهالت و بی خبری می توانند در سخت ترین شرایط به یاری خداوند قلوب انسان ها را تسخیر کنند و ظرف جان آن ها را لبریز از معارف بلند توحیدی نمایند. «ان تنصروا اللّه ینصرکم و یثبّت اقدامکم».

                                                                  راوی: علی یار فجری
                                                                                                       منبع: معاونت تبلیغ حوزه علمیه

تشکر از خانواده


با اینکه منزل ما رفت و آمد مهمان زیاد بود، ولى حاجیه خانم گفت : شما آقاى مطهرى را دعوت کنید. علّت را پرسیدم ؟ گفت : چون تنها مهمانى که موقع رفتن به نزدیک درب آشپزخانه آمده و از من تشکّر کرد ایشان است ، بقیه مهمان ها از شما تشکّر مى کنند.


                                                                         خاطره از حجت الاسلام قرائتی

                                                                                                                         منبع: کتاب خاطرات استاد قرائتی

کتک مبارک


مرحوم پدرم اصرار زیادى داشت که من محصل حوزه علیمه و روحانى شوم و من مخالف بودم و به دبیرستان رفتم .
روزى گزارش چند نفر از همکلاسى هایم را به مدیر دادم که اینها در مسیر راه اذیت مى کنند، مدیر هم آنها را تنبیه کرد. آنها هم در تلافى با هم همفکر شدند و کتک مفصّلى را در مسیر برگشت به من زدند که سر و صورتم سیاه شد و بى حال روى زمین افتادم و به سختى خود را به منزل رساندم . پدرم گفت : محسن چى شده ؟ گفتم : هیچى ، مى خواهم بروم حوزه علیمه وطلبه شوم .
راستى چه خوب شد آن کتک را خوردم !


                                                                         خاطره از حجت الاسلام قرائتی

                                                                                                                       منبع: کتاب خاطرات استاد قرائتی