فرجام پایداری

در یکی از سال ها به دلیل این که در سِمَت امامت جمعه بودم، بر حسب برنامه ی همیشگی برای یکی از روستاهای اطراف شهر، روحانی اعزام کردم. مبلّغی که اعزام شده بود، روز بعد برگشت و گفت: , من به آن جا رفتم ولی آن ها گفتند:, این جا کسی مسجد نمی آید و جایی برای استراحت شما هم نیست و سرانجام چیزی هم به روحانی نمی دهند من به آن ها گفتم:, چیزی نمی خواهم. اگر کسی هم به مسجد نیاید طوری نیست. فقط اگر جایی برای ماندن شب باشد کافی است؛ ولی آن ها فردای آن روز مرا به سوی ماشینی که به شهر برمی گشت راهنمایی کردند. آن ها نه تنها از من استقبال نکردند بلکه سعی کردند به هر شکلی که شده مرا باز گردانند.

پس از شنیدن سخنان او گفتم: , اگر بخواهید شما را جای دیگری برای تبلیغ می فرستم ولی شما با همین ماشین که آمده اید و با همین ساک که هنوز باز نکرده اید برگردید و وقتی که به روستا رسیدید به مسجد بروید و در همان مسجد بخوابید و بگویید امام جمعه به شما سلام رسانده و مرا برای تبلیغ فرستاده است.، آن مبلّغ بزرگوار پذیرفت و رفت.

بعد از سه روز یک نفر به آن روستا رفت و برگشت و گفت: , از روحانی استقبال خوبی شده و مردم دور او جمع شده اند.، شب 21 ماه مبارک رمضان ساعت 12 شب به دیدنش رفتیم. داخل مسجد با جوانان نشسته بود و گروه زیادی از جوان ها گرد او حلقه زده بودند و از محضر او استفاده می کردند. جلسه ی بسیار دوست داشتنی و خوبی بود.

خدمات این روحانی و گذشت و استقامت او باعث شد تا مردم به سوی دین و قرآن و روحانیّت گرایش پیدا کنند به حدّی که در حال حاضر در ایّام تبلیغ و ولادت ها و شهادت ها خودشان روحانی دعوت می کنند و با استقبال زیاد، معارف دینی را از مبلّغان می آموزند.

مبلّغان ما، با صبر و استقامت و ایثار و فداکاری و حرکت پیامبر گونه برای هدایت مردم و نجات آن ها از جهالت و بی خبری می توانند در سخت ترین شرایط به یاری خداوند قلوب انسان ها را تسخیر کنند و ظرف جان آن ها را لبریز از معارف بلند توحیدی نمایند. «ان تنصروا اللّه ینصرکم و یثبّت اقدامکم».

                                                                  راوی: علی یار فجری
                                                                                                       منبع: معاونت تبلیغ حوزه علمیه